Գիրքն ընտանիքի անդամ է

Էսօր փողոցում տեսա աղբարկղի մեջ իրար վրա լցրած գրքեր։ Շատ էին։ Գիրք տեսնելիս միշտ ուզում եմ մոտենալ, տեսնել, թե ինչ գրքեր են, բայց շատ էի շտապում, կողքով անցա-գնացի։

Իսկ գրքերը մնացին ուղեղիս մեջ, մինչև հիմա գլխիցս դուրս չեն գալիս։ Նենց տպավորություն էր, կարծես մրսում էին դրսում, թե ամաչում էին աղբարկղի մեջ՝ չգիտեմ։ Ախր, գիրքն ընտանիքի անդամ է։ Տարիներով ինչ-որ մեկի տանն են եղել, էդ տան գույների, հոտերի մասն են կազմել, իսկ հիմա օտար աչքից թաքցված էդ գույներն ու հոտերն ընդհանուր աղբամանում են։ Կարող է մարդիկ կարդացել են ու իրենց մտքերը թողել են թերթերի արանքում։ Էդ մտքերը հիմա անձրևի տակ թրջվում են։

Աղբարկղի մեջ լցրած գրքերն էլի գիրք են մնում։ Աղբարկղն է փոխվում՝ դառնում է գրադարան։ Մեկ էլ դու ես փոխվում, դառնում ես աղբարկղի բնակիչ։

Հենրիկ Պիպոյան

Մեկնաբանություններ